مقدمه بر

فرانسه 1968، تداوم مبارزه

تونی کلیف

برگردان: نیما چراغی

متن زیر ترجمه مقدمه کتاب "فرانسه ، تداوم مبارزه" در مورد مبارزات انقلابی فرانسه در سال 1968 از تونی کلیف نویسنده تروتسکیست متولد فلسطین است، که در سال های 1930 برای اتحاد کارگران عرب و یهودی تلاش می کرد و در اواخر دهه 1940 نظریه ای را که اتحاد جماهیر شوروی را دولت کارگران نمیدانست را بسط داد ،? که برای اولین بار به عنوان جزوه در آگوست 1968 انتشار یافته است.

ناگهان ، به دور از شرایط افسرده حاکم ، شورش طبقه کارگر فرانسه در جهان متشنج سرمایه داری شگفت و شرایط اجتماعی و سیاسی را نسبت به قبل تغییر داد . همانطور که نخست وزیر پامپیدو در مجمع ملی روز 22 مه، آینده را توصیف کرد: "هیچ چیز به همان شکل نخواهد ماند !"

شعله مبارزه با تحرکات مبارزین در بخش های تروتسکیست ،مائوئیست و آنارشیست دانشجویان انقلابی آغاز شد و مورد هجوم وحشیانه پلیس قرار گرفت . شعله های انقلاب در میان طبقه کارگر پخش شد . تمام انرژی حق طلبی و ظلم ستیزی عقیم مانده مردم ناگهان آزاد شد .

طبقه عظیم کارگران کشور را به تعطیلی کشاند، تمام صنایع را از دستان فرومانده طبقه استثمارگر ربود و همه جا پرچم های سرخ سوسیالیسم را بر افراشت. دولت ، فلج و در مانده ، تنها شاهد وقایع بود .

دختران گروه های هم سرایی، رانندگان تاکسی، بازیکنان فوتبال و کارمندان بانک در اعتصاب سراسری و اشغال محل کار خود شرکت کردند. خبرنگاران و مجریان از دروغ پردازی به توده ها امتناع کردند. چاپخانه ها روزنامه های کارفرمایانشان را سانسور کردند و دانش آموزان به همران معلمانشان کنترل مدارس را در دست گرفتند.

اعتصاب با انقلابی فرهنگی که از سوربون آغاز و به همه جا گسترش یافت در گیر بود. بار دیگر همانند لحظه های بسیاری از تاریخ انقلاب، پتانسیل عظیم و خلاق مردان انقلابی، خود را نشان داد.

متاسفانه ، طبقه کارگر در کسب بی درنگ? قدرت برای رهایی از بار مسئولیت گذشته و موانع سازمان های رفورمیست در برابر اهداف خود سازماندهی نداشت و به خاطر این شکست بهای سنگینی پرداخت .

بحران های اجتماعی که گریبان فرانسه را گرفت به روشنی نشان می دهد که هیچ کدام از قدرت های سرمایه داری عصر ما از انقلاب پرولتاری مصون نیستند. این حقیقت که آرامش اجتماعی می تواند توسط تصادم بین دانشجویان و قدرت به خطر بیافتد، عاریه ای بودن استحکام دنیای سرمایه داری در عصر کامیابی های آن را نشان می دهد.

?تئوری که طبقه کارگر را خالی از پتانسیل انقلابی و اغوا شده توسط رسانه های بورژوازی میداند و معتقد است که این طبقه در سرمایه حل شده? توسط بسیاری از جمله رایت میلز و هربرت ماکوس گسترش یافته بود، در معرض آزمایشی سخت قرار داشت و? سخنان مارکوس که می گوید "در کشور های صنعتی پیشرفته که گذار به سوسیالیسم در حال جایگیریست? و دقیقا در این کشور ها طبقه کارگر دارای پتانسیل انقلابی نیست "? واضح و دقیق آنرا نشان می دهد .