نقد مواضع «چی رینو»
و "یو ان تی" در قبال "پی اس یو وی" در ونزوئلا
کیومرث عادل
اخیراً ترجمه ای توسط صادق افروز، از مصاحبه با اورلاندو چی رینو از رهبران اتحادیه ملی کارگری ونزوئلا با عنوان « در ونزوئلا چه می گذرد» در سایت های از جمله دو بار در سرمقاله «سلام دمکرات» انتشار یافت. در ترجمه مذکور مواضعی از طرف «چرنینو» مشهود است که می تواند در آینده به اتخاذ روشی سکتاریستی در قبال اتحادی ها کارگری و حزب سوسیالیست یکچارچه ونزوئلا منجر شود. در مقاله پیش رو سعی بر هشدار برای خطر احتمالی بر اثر موضع اتخاذی «یو ان تی و چرنینو» در مورد اتحاد های کارگری و حزب سوسیالیست یکپارچه ونزوئلا است.
گمراهی مواضع اتخاذی و اقدامات «چی رینو» در مواجه با آنچه ممانعت چاوز از ملی سازی برخی کارخانه ها و یا برپایی اتحادیه ها واحزاب دولتی می خواند، با در نظر گرفتن پیشینه ای از عملکرد وی و رهبران" یو ان تی" در جنبش ملی سازی کارخانه ها، که از انحراف سکتاریستی او برخواسته، بر خواننده روشن تر خواهد شد.
«چی رینو» به درستی به نقد برخی اقدامات هوگو چاوز در زمینه ملی سازی کارخانه های تحت اشغال کارگران مثل تقسیم سرمایه داران به خوب و بد و تعلل در ملی سازی کارخانه های سرمایه داران می پردازد. اما اشاره نمی کند که قبل از آغاز جنبش ملی سازی، هنگامیکه هوگو چاوز تنها راه برای حل مسئله کارخانه های کم فعال و غیر فعال کنترل کارگری عنوان کرد چیرنو کجا بود و چه می کرد؟ او به عنوان رهبری یکی از جریانات کارگری ونزوئلا هیچگونه حمایت و اقدامی در راستای اظهارات چاوز انجام نداد! و خود را از صحنه سیاسی در ان مقطع کنار کشید. لازم به ذکر است که در روند این حرکت ها مانند کنترل کارگری بر تولید و توزیع در برخی کارخانه ها، علی رغم نقد های بعضا به جا، در مقابل اقدامات در جنبش کارگری، او موضع صحیحی اتخاد نکرده است. حتی پس از آن، در اوج مبارزات کارگران کارخانه های تحت اشغال کارگران برای ملی سازی با عملکردی اشتباه خواسته یا نا خواسته در جهت تضعیف توان و روحیه پیشگامان کارگری قدم بر داشته است.
چهارم دسامبر 2006 کارگران یکی از کارخانه های تحت اشغال بیانه ای صادر کرده و در آن از تشکیل اتحادیه زردی متشکل از کارمندان اداری کارخانه خبر دادند. این اتحادیه که با هدف اجرای اهداف سرمایه داران، ایجاد تفرقه میان کارگران و تضعیف آنان تشکیل شده بود، از طرف «مارچلا ماسپرو»، یکی از رهبران" یو ان تی" که از اوضاع کارخانه در در دوره اشغال آن بی خبر بود، به رسمیت شناخته شد!! (یک نامه سرگشاده به اورلاندو چیرنو و مارچلا ماسپرو انتشار یافت). این اقدام رهبری «یو ان تی» درست بر خلاف وظیفه آن است که به جای آگاهی دادن و حمایت از کارگران در برابر اتحادیه های زرد، این اتحادیه ها را به رسمیت می شناسند. چنین اقدامی بهتر از ممانعت چاوز از ملی سازی بعضی کارخانه ها نیست. در حالیکه اتحادیه های زرد و حزب بورژوازی؛ پیشنهاد چاوز را تهدیدی برای استقلال اتحادیه های کارگری می دانند، در مقابل آن حمایت از اتحادیه های زرد به جای حضور در اتحاد چند میلیونی کارگری «پی اس یو» وی نه تنها اقدامی در راستای نقد مواضع چاوز در این مورد نیست، بلکه به همان اندازه و یا بیشتر می تواند مخرب باشد.
پنجم دسامبر، رهبری « سی سی یو دی ای»، نمایندگان خود را به رهبری «چی رینو» برای میانجیگری بین سرمایه گذاران و کارگران به کارخانه اشغال شده اعزام کرد.(یک نامه سرگشاده به اورلاندو چیرنو و مارچلا ماسپرو انتشار یافت). در شرایطی کارگران کارخانه مذکور از مدت ها قبل به تولید تحت کنترل کارگری مشغول بودند، ورود نمایندگان سرمایه داران با واسطه گری چی رینو و میانجیگری او کاری جز گمراه کردن افکار کارگران از مبارزه برای ملی سازی کارخانه انجام نمی داد. باز هم رفیق «چی رینو» در حالی که نقد هایی را به چاوز وارد می کند، در مقابل آن خواسته یا نا خواسته با چنین اقداماتی در راه تضعیف کارگران در جنبش ملی سازی کارخانه ها قدم بر می دارد.
در تظاهرات اخیر کارگرانی که خواهان ملی سازی کارخانه خود توسط دولت بودند هیچ کدام از رهبران «یو ان تی» شرکت نداشتند، جای خالی رهبران کارگری که ملی سازی کارخانه را هدف خود می دانند، در تظاهراتی با همین خواسته خالیست.
«چی رینو» و «یو ان تی» امروز در مقابل حرب سوسیالیستی قرار دارند که توسط دولت بورژوازی بر پا شده، اما اگر مواضع «یو ان تی» در آینده و در قبال حزب سوسیالیست یکچارچه و آنچه اتحادیه های دولتی می خواند همانند گذشته سکتاریستی باشد، نه تنها راه حلی صحیح برای نقد های خود ارائه نمی کند، بلکه خود نیز دچار اشتباه خواهد شد.
عمکرد رهبران «یو ان تی» خود عاری از اشتباه نیست، آن هم اشتباهاتی که خواسته یا نا خواسته می تواند در جهت تضعیف جنبش کارگری تاثیر گذار باشد. اما رهبران «یو ان تی» به جای قبول اشتباهات و تلاش برای جبران آنها در مسیری حرکت می کنند که منجر به ارتکاب اشتباهات دیگر و ایزوله شدن خود می شود؛ به جای شرکت در اتحادی میلیونی از کارگران در جهت پیشبرد جنبش ملی سازی کارخانه چنین اتحاد هایی را دولتی می خوانند و حاضر به شرکت در ان و حضور در میان کارگران نیستند.
در مورد آنچه به نظر «چی رینو»، مخالفت با استقلال اتحادیه های کارگری از طرف هوگو چاوز و تشکیل اتحادیه های دولتی است؛ باید ذکر کرد که چاوز برای اتحادیه های کارگری دولتی تبلیغ نمی کند بلکه «یو ان تی» و دیگر جریان ها و رهبران کارگری را به مشارکت در جریان ساخت «پی اس یو وی» دعوت می کند. تا به امروز نزدیک به شش میلیون نفر کارگر،خانه دار و کشاورز برای عضویت در ان اقدام کرده اند. تشکیل" پی اس یو وی" در جهت تقویت جنبش کارگری برای ملی سازی کارخانه های اشغال شده است نه برپایی اتحادیه های ملی، موضع اتخاذی چی رینو تحت نام استقلال اتحادیه های کارگری دقیقا همان موضع گردانندگان «سی تی وی» است که از کودتای سال 2002 علیه دولت چاوز حمایت کرده بودند.این واقعیت نشان می دهد که چطور سکتاریزم، رهبران چپ را به همسویی با عناصر راست خواهد کشاند.
رفیق «چی رینو» و رهبران «یو ان تی» در مقابل حزب سوسیالیست یکپارچه دولتی و اتحاد کارگری که آنرا دولتی میدانند سه راه پیش رو دارند:
1- شرکت بدون قید و شرط با تمام توان «یو ان تی» در این اتحادیه ها.
با نقد های کنونی «چرنینو» این موضع غیر محتمل است و حتی در صورت اتخاذ آن، با توجه به نگاه نادرست وی به اتحاد کارگری که آنرا دولتی می داند، خواهد بود. در صورت پذیرش این راه، تنها نیروی «یو ان تی» بدون قید و شرط در اختیار دولت رفرمیست قرار خواهند داد.
2- شرکت نکردن در این اتحاد ها و منع کارگران از حضور در آن.
مواضع فعلی «چی رینو» در آینده می تواند در قبال این موضوع به چنین اقدامات سکتاریستی منجر شود و راه حضور در میان میلیون ها کارگر و دهقان و حتی افشای رفرمیسمی که به ان منتقد هستند را بر خود مسدود خواهند کرد. چنین موضعی درمقابل نقد هایی که برخی به درستی به چاوز وارد می شود (برخی، زیرا بسیاری از نقد ها ناشی از توهم به چاوز هستند) نه تنها افشا گرانه و به سود کارگران نخواهد بود، بلکه به انزوای «یو ان تی» خواهد انجامید.
3- شرکت مشروط به حق گرایش، آزادی بیان و دموکراسی درونی اتحادیه و حزب که می تواند صحیح ترین موضع اتخاذی «چی رینو» و «یو ان تی» باشد. به این ترتیب از حضور در میان اتحادی از چند میلیون کارگر و امکان بیان نظرات و مبارزه با رفرمیسم محروم نخواهد شد و اصولی ترین روش برای مقابله انحراف احتمالی در« یو ان تی» خواهد بود.
با تفاسیر بالا و ذکر این نکته که « یو سی سی یو آر ای » (جریانی در داخل یو ان تی به رهبری چیرنو ) می تواند در جهت ملی سازی کارخانه و آنچه هوگو چاوز به عنوان کارخانه های سوسیالیستی یاد می کند نقش مهمی در رهبری کارگران ایفا کند، عدم شرکت در اتحادی چند میلیونی از کارگران،متهم کردن آن بدون حضور در میان آنها نیز برخوردی سکتاریستی با موج ملی سازی کارخانه های تحت اشغال کارگران در ونزوئلا است.
«چی رینو» باید به صورت مشروط در چنین اتحاد هایی شرکت کرده، از منزوی شدن یکی از جریان های کارگری ونزوئلا(یو ان تی) جلوگیری کند و رفرمیسمی که به وجود آن نقد دارد را افشا و به کارگران حاضر در آن در مسیر ملی سازی کارخانه ها کمک کند.
No comments:
Post a Comment