اعتصاب غذا
پاسیفیسم بدیل مبارزه انقلابی نیست
عابر سرخ
از وبلاگ چپ کارگری
مطلب دوست گرامی «نیما صداقت» در دفاع از اعتصاب غذا برای حمایت از محمود صالحی نه تنها ربطی به حمایت از محمود صالحی نداشت بلکه کمترین ربطی به مبارزه فعال فعالین کارگری و سیاسی در دفاع از جان فعال کارگری در بند، محمود صالحی هم نداشت.
مطالب دوست گرامی نیما صداقت تنها توضیح پاسیفیسم کمیته دفاع از محمود صالحی و کل طیف منفعل داخل و خارج کشور است ونه توضیحی بر فعالیت های آنان.
من نمیدانم چه کسانی نام اعتصاب غذا را روزه سیاسی گذاشته اند و نیازی هم ندارم که بدانم زیرا که نقد من به اعتصاب غذا به دلیل تشابه یا اختلاف آن با روزه سیاسی نیست. هرچند میتوان با جرات گفت کسانی که نام روزه سیاسی بر این اعتصاب غذا گذاشته اند کافی است جنبه "روزه گیری" آن مرتفع شود تا حتی خودشان هم با این حرکت هما هنگ شوند. زیرا که در واقع آنها نیز منفعل و بدون ابتکار عمل اند.
نقد من به این سبک فعالیت شبه مائوئیستی و گاندی مسلکانه این است که عده ای با نام فعال کارگری و سیاسی در ایران و خارج کشور با ادعاهای پرطمتراق در دفاع از کارگران زندانی، چرا به جای تحرک در خور فعالیت کارگری و انقلابی می خواهند در یک گوشه گرسنگی تحمل کنند تا همگان بفهمند " هم طبقه ایشان " در بند است!؟ آیا این است تمام ابتکار عمل فعالینی با این همه ادعا برای نشان دادن دربند بودن فعالین کارگری؟
«نیما صداقت» برای اثبات حقانیت اعتصاب غذا در حمایت از «محمود صالحی» مرتب مبارزات این فعال کارگری را توضیح میدهد. مبارزاتی که در آن اعتصاب غذا نیست بلکه تحمل زندان و درد های بیماری بدون مداوا است. در صورتیکه اگر کسی که در بند است و هرگونه امکان اعتراض از او گرفته شود و هیچ ابتکار موثر دیگری به ذهنش نرسد، برای توجه اذهان عمومی شاید لازم بداند مدت کوتاهی دست به اعتصاب غذا بزند و این قابل فهم و درک است. اما اگر کمیته ای در دفاع از فعال کارگری ساخته شود که در بیرون با امکانات به مراتب بیشتر و وسیعتر از فردی که در زندان است بخواهد همان کار را بکند، صاف و پوست کنده، آنها در واقع نخواسته اند کاری کنند.
«نیما صداقت» به همین دلیل میخواهد از «بابی ساندز» زندانی، و اعتصاب غذای کسی در مقام زندانی است استفاده کرده تا به کشف اصولیت اعتصاب غذا در بیرون از زندان برسد. از این بدتر اینکه اعتصاب غذا را با اعتصاب به طور کلی یکی دانسته و مخالفین را اعتصاب شکن معرفی میکند!!!
این تنها روش توجیح بی عملی و پاسیفیسم است. در صورتیکه فعالین دانشجویی بدون کمترین ادعایی دست به ابتکار عمل صندوق کمک مالی زدند و به این وسیله موضوع دستگیری محمود صالحی را در وسعت وسیعی به گوش همگان رساندند. آنها نیز میتوانستند در گوشه ای نشسته و اعتصاب غذا کنند اما اینکار را نکردند و به صورت بسیار آکتیو، با توجه به امکانات موجودشان، به مراتب موثرتر از اعتصاب غذایی شدند که معلوم نیست چه کسانی و در کدام کارگاه یا کارخانه ای به این فراخوان پاسخ مثبت داده اند.
«نیما صداقت» به جای توضیح دقیق فعالیت ها و مبارزات محمود صالحی که بر کسی پوشیده نیست باید توضیح می داد که بر اساس کدام ارزیابی از کدامین کارخانه و کارگاه و ... به نتیجه فراخوان اعتصاب غذا رسید ه اند. موضوع دفاع از محمود صالحی دقیقاً به دلیل فعالیت های او است و نه اتکا به فعالیت های او برای توجیح بی عملی کمیته دفاع از محمود صالحی. در اینجا معلوم نمیشود که این محمود صالحی است که از کمیته دفاع و همه شرکت کنندگان از اعتصاب غذا حمایت میکند و یا بر عکس!
بدترین وضعیت برای آندسته از به ظاهر فعالینی است که در خارج و با امکاناتی که در اختیارشان است میتوانند زلزله ایجاد کنند اما میروند در گوشه ای شب همبستگی و اعتصاب غذا راه میاندازند. آنهم در کشورهایی که کارگرانش بسیار منزجر از این نوع فعالیت ها هستند و به این دلیل یا اعتنا نمیکنند و یا از روی ترحم و رفتار "حقوق بشری" به جای همبستگی انقلابی و اتحاد انترناسیونالیستی شاید اطلاعیه هایی هم صادر کنند.
راه دفاع از محمود صالحی نه فراخوان اعتصاب غذا به گونه منفعلانه از روی استیصال و نه شب و روز همبستگی و امثال این رفتار مظلومانه است بلکه فراخوان یک کمپین بین المللی است تا متحدان طبقه کارگر ایران در سراسر جهان با فشارهای خود به دولت های کشورهای خود آنها را وادار به فشار آوردن به دولت سرمایه داری ایران کرده تا موجب آزاد کردن دستگیر شدگان فعال کارگری و سیاسی شود.
عده زیادی از گروه ها و فعالین مدعی در خارج از کشور، وقتی هم که میخواهند کاری کنند یا به عنوان " ایرانی های مهاجر" به دوره هم جمع میشوند و یا یک قلک در جایی میگذارند تا کرون کرون در آن ریخته و فریاد بزننند این است کمک ما به فعالین دستگیر شده در ایران!! و نام این کار را فعالیت انقلابی میگذارند!
آنها بعد از این همه سال در کنار طبقه کارگر و نهاد های کارگری و گروهای سیاسی خارج کشور هنوز یا نمیدانند و یا نمیتوانند در یک کمپین، به جای جمع شدن " ایرانی ها" به دور هم، همه این نهادها را وارد کمپین کرده و آنها را به اعتراض بکشانند. وقتی کسانی در داخل نمیتوانند یک کمپین بین المللی فراخوان دهند و اصولاً نمیدانند فعالیت انترناسیونالیستی چه هست و "فعالین" در خارج هم تصورشان از حمایت کردن به دور هم جمع شدن خودشان باشد، واضح است برای دیده نشدن این بی عملی باید دست به اعتصاب غذا بزنند که نه تحرکی در کسی ایجاد میکند و نه اگر بکند تحرکی در خور و مورد نیاز جنبش قوی و مستحکم کارگری است. این روش صوفی مسلکانه فعالیت در واقع پوششی برای مخفی کردن بی عملی است که منت آن نباید اقلاً بر سر کسانی گذاتشته شود که در زندان متحمل سخت ترین شرایط اند.
No comments:
Post a Comment