گام های عملی دانشجویان چپ برای حمایت از کارگران زندانی
لزوم موضع گیری در قبال این طرح
جمعی از دانشجویان چپ دانشگاه های تهران در طرحی مشترک اقدام به جمع آوری کمک برای خانواده های کارگران زندانی (محمود صالحی، شیث امانی و صدیق کریمی) کرده اند.
درباره ی این طرح در بروشورهایی که توسط این دانشجویان تهیه شده است می خوانیم:
"محمود صالحی، شیث امانی و صدیق کریمی کارگران زندانی هستند که به دلیل تلاش برای برگزاری مراسم مستقل روز جهانی کارگر در زندان به سر می برند. جنبش دانشجویی که طی چند ساله ی اخیر با شعار اتحاد جنبش دانشجویی با جنبش کارگری به صحنه آمده است باید برای کمک به حضور نیرومند جنبش کارگری در مبارزات اجتماعی و سیاسی و اعلام همبستگی خود با کارگران گام های عملی جدی بردارد. کمک به شکل گیری صندوق اعتصاب و جمع آوری کمک مالی برای کارگران زندانی و اخراج شده از جمله ی این گام های عملی است. در این راستا عده ای از فعالین جنبش دانشجویی تصمیم به اجرای "طرح حمایت از کارگران زندانی" گرفته اند تا گامی کوچک در این راستا بردارند. تمامی وجوه حاصل از فروش جزواتی که در دست دارید و نیز کمک های مالی به این صندوق، در اختیار خانواده های این سه کارگر زندانی قرار خواهد گرفت. دست تمامی کسانی را که برای ساختن دنیایی بهتر می جنگند به گرمی می فشاریم."
این طرح از روز یکشنبه ۶ خرداد) در دانشکده ی حقوق دانشگاه تهران آغاز به کار کرد. و در ادامه این طرح روز دو شنبه (۷ خرداد) دانشکده های ادبیات و علوم دانشگاه تهران، دانشگاه صنعتی شریف و دانشکده های علوم اجتماعی، ارتباطات، علوم سیاسی، حقوق دانشگاه علامه) به این طرح پیوستند.
در دانشکده های ادبیات و علوم دانشگاه تهران این اقدام با ممانعت و برخورد حراست مواجه شد و دو تن از دانشجویان به ساختمان مرکزی حراست منتقل شدند. هم چنین عده ای از اعضای انجمن اسلامی در دانشگاه صنعتی شریف سعی کردند تا مانع از برگزاری این طرح در دانشگاه شریف شوند و د ادامه با دحالت حراست دانشگاه شریف دانشجویان مجبور شدند که میز و صندوق را جمع کنند اما با ابتکارات خاص خود به صورت دست و رودر رو کمک را جمع کردند. این طرح ادامه دارد و دانشجویان چپ قصد دارند این طرح را در دیگر دانشگاه های تهران و شهرستان ها گسترش دهند.
این حرکت دانشجویان چپ را می توان یک جهش مهم در نوع فعالیت دانشجویان طیف چپ در چند سال اخیر دانست. این طرح نقطه عطف مهمی در عمل کرد طیف چپ جنبش دانشجویی است. این دانشجویان دیگر از حمایت شعاری صرف از جنبش طبقه کارگر فراتر رفته اند و خود را درگیر مبارزات روزمره و انقلابی این جنبش کرده اند. در واقع می توان به جرات این حرکت نشان از آغاز گام های عملی اتحاد جنبش دانشجویی با جنبش طبقه کارگر دانست.
در این میان به نظر می رسد به خاطر اهمیت بالای این حرکت مشخص و این امر که خوش بختانه با ابتکارات جالب و تلاش پیگیرانه ی این دانشجویان این طرح از لحاظ اطلاع رسانی و برد خبری وسیع بوده است و رسانه های مختلف در مورد آن اطلاع رسانی کرده اند و در دانشگاه ها نیز در میان بدنه ی دانشجویان به خوبی و با وسعتی قابل قبول مطرح شده است، باید تمامی فعالان چپ خصوصا فعالان دانشجویی که خود را چپ می دانند در این مورد مشخص موضع گیری شفاف و صریحی داشته باشند.
در این میان به طور مثال برخی از دوستانی که اتفاقا خود را چپ های بسیار رادیکالی هم می دانند و حتی در خطوط عمده ای که برای عمل کرد آینده شان در نشریات خود تبلیغ می کنند خود را پیشروان تمامی جنبش های اجتماعی نیز می نامند گویا تنها میل دارند روی پلاکارد ها اتحاد با جنبش کارگری را اعلام کنند و هرگونه گام برداشتن در راستای عمل مشخص در زمینه این امر مهم را نادیده می گیرند و بعضا متاسفانه با زدن انگ و حتی فضا سازی نا مناسب که به دور از پرنسیب های سیاسی هر نیروی که ادعای چپ بودن دارد، این قبیل حرکات را تقبیح نیز می کنند در قبال این طرح موضع شفاف و روشنی نگرفته اند.
در این مورد مشخص این طرح نیز این دوستان با این استدلال که بیشتر شبیه انگ چسباندن است این حرکت را نوعی اعانه جمع کردن و صدقه گرد آوردن نامیده اند و آن را مثل جشن نیکوکاری می دانند و نه تنها هیچ حمایتی نکرده اند بلکه حتی با صراحت انتقاد های خویش را با روش های مرسوم و البته اصولی و صریح بیان نکرده اند و تنها به صورت کلامی و بعضا فضا سازی ها نا پسند سعی در تقبیح این حرکت دارند. که این امر نیز باز دور از پرنسیب سیاسی یک نیروی چپ است.
در این جا قصد ندارم که وارد بحث برای رد کردن این ادعا های کم مایه شوم. چون تاکون نقد روشن و صرحی در کانال مناسبی نسبت به این طرح نشده است که نیاز به پاسخگویی داشته باشد در ضمن لزومی نیز به نقد مواضع شفای و کم اهمیت جریانی که خود را تنها در کنار گود نشسته و مشغول نق زدن تعریف می کند نمی بینم. تنها می خواهم این پیشنهاد را مطرح کنم که این افراد و تمامی کسانی که تاکنون موضع روشنی در قبال این طرح نگرفته اند انتقادات خود را صریح و روشن و البته بی رحمانه و بدون هیچ رودربایستی بیان کنند تا در بین فعالان دانشجویی و رو به جنبش بحث ها کانالیزه شده و اصولی پیش برود تا لااقل این تصور من که این نیرو ها را جدی نمی گیرم عوض شود. البته اگر هم این کار را نکنند تنها ما را به یاد روش های منسوخ شد ه و نخ نمای دفتر تحکیمی های ورشکسته می اندازند!
اما اگر وارد بحث شوند اولا ثابت کرده اند که نیروی جدی و تاثیر گذاری هستند که قصد دخالت در حرکت های جنبش دانشجویی و خصوا طیف چپ آن را دارند و دوما شاید در این میان استدلال هایی مطرح شود که جنبش را قانع کرد که این قبیل طرح های بی فایده و مضر است و راه کار های این دوستان رادیکال و پیشرو برای جنبش مفید الفایده است. در غیر این صورت و در صورت ادامه سکوت رسمی این عزیزان و عدم موضع گیری شفاف و روشن و صریح و البته مکتوب شان این احتمال وجود دارد که یا این دوستان خود را جدا از جریانات عمده کنونی چپ در دانشگاه می دانند و یا این که چندان نیروی جدی نیستند که در قبال این مسائل مهم جنبش موضع گیری کنند و گمان می برند اثر گذاری ندارند که نیاز به موضع گیری شفاف باشد و تنها به صورت نا شفاف و با راه کار های دیگری که برخی را نام بردم می خواهند با حرکت هایی که از طرف جریان و طیف اصلی چپ دانشجویی انجام می گیرد، برخورد کنند.
در آخر نیز لازم می دانم از این فرصت استفاده کنم و علاوه بر این دوستان از تمامی رفقای فعال چپ چه در جنبش کارگری چه در جنبش زنان و خصوصا در جنبش دانشجویی دعوت کنم این بحث مهم و کلیدی را حول عنوان"صندوق حمایت مالی از کارگران زندانی" و یا "صندوق اعتصاب" و البته دیگر راه کار های حمایتی از جنبش کارگری پیش ببرند و پیشنهاد من این است که به طور مثال با دیدی انتقادی به این حکرت " طرح حمایت دانشجویان از کارگران زندانی" بنگرند و نقاط ضعف و اشکالات احتمالی آن را گوشزد کند تا در حرکت های جمعی آینده بتوانیم بهتر عمل کنیم.
از نشریه میلتانت نیز انتظار می رود که بخشی از وظیفه خود را انعکاس این بحث های به واقع مهم و کلیدی جنبش در نظر بگیرد.
برای اطلاع دقیق از نحوه ی برگزاری طرح حمایت دانشجویان از کارگران زندانی به وبلاگ کارگر مراجعه کنید.
آدرس وبلاگ کارگر:
No comments:
Post a Comment